මතකද මම එක තැනකදී ලිවුවා මට විවාහක දෙදරු මවකගෙන් ලැබුන ආරාධනාවක් ගැන. ඒකෙම මම ලිවුවා මතකද අපි පේරා ගිය දවසක් ගැන. අපි දෙන්න මහා වැස්සක පුංචි කුඩයක් යටින් ආපු හැටි. කුඩේ මිට අල්ලගන්න ඉඩ නැතුවද මන්දා, එයා මගේ අතිනුත් එක්ක අල්ලාගෙනයි ගියේ. එදාම තමා මට තේරුනේ මේ ළමය එකට වැඩ කරන කෙනෙකුට වඩා යමක් මගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන බව.
ඔය trip එක ගිය දවසේ අපි උදේ ඉඳලම මතට තිත තියල ඒ කාලේ ජනප්‍රිය වෙලා තිබුන sunflowers ලගේ සින්දු එහෙම කියා කියා තමයි ගියේ. මතකද අර යක්කු ගැන එහෙම සින්දුවක් තිබුණා. එ අතරේ අපෙන් වැඩි පෙරැත්තයක් එහෙම නැතුව මේ මාගම සමනල රෑනක් සේ... (original version) (new version) සින්දුව කිවුවා. අපි කවුරුවත් නොහිතපු තරම් බොහොම ලස්සනට කිවුවා. මෙයා සින්දු කියනවා මීට කලින් කවුරුවත් අහල තිබුනෙත් නැහැ. මම වගේම අපි එක්ක ගිය අනිත් අයටත් මේක හරිම පුදුමයක් බව ඒ වෙලාවේ ඇතිවෙච්ච නිහඩතාවයෙන් දැනුනා.
සමහර විට කියන්න තියෙන දෙයක් කියන්න කාටත් පොදු සින්දුවක් පාඩම් කරගෙන එන්න ඇති නේද? මමත් ඔයාට කියන්න තියෙන දේවල් කියන්න කාටත් විවුර්ත බ්ලොග් එකක් ලියන්නේ එකනේ.
ඔයාට පුදුමයිද මට තාමත් මේවා විස්තර ඇතුව මතක තියෙන එක?
මට ඉස්කෝලේ හාමිනේ මුලින්ම මුණ ගැහුනේ මීට අවුරුදු 21 කටත් කලින්. දැකපු පළමුවෙනි දවසෙම මට ඉස්කෝලේ හාමිනේ ගැන ආදරයක් හිතුනා. ඒ දවස්වල නොවුනත්, දැන් අපි අපේ මැදිවියේදී ආදරවන්තයෝ වෙලා. මේ බ්ලොග් එක මම ඉස්කෝලේ හාමිනේට ලියන ලියුමක්. දැන් අපි දෙන්නම විවාහකයෝ නිසාත් ජිවත් වෙන්නේ ලෝකේ දෙපැත්තේ නිසාත් පවුල් අවුල් කරගන්නේ නැතුව කතාකරන්න වෙලා තියෙන්නේ මෙහෙමයි.
No comments:
Post a Comment